بچّه کاخک The kakhk boy

از او می‌پرسیم پس علاقه‌ای به این کار نداشته است که می‌گوید: بدانید که اگر علاقه نمی‌داشتم دنبال این کار نمی‌رفتم.....

بقیه درادامه مطلب

در ایامی قرار داریم که روز شهادت حضرت امام صادق علیه السلام در آن قرار گرفته است
چه خوب است اگر این روز را بزرگ بداریم و برای آن پیراهن سیاه بپوشیم و به همگان نشان دهیم که ما جعفری هستیم
امروز قصد دارم نکته ای ظریف و البته مهم خدمت شما عرض کنم، خواهش می کنم صبور باشید و تا انتها همراهی کنید
گاهی پیش می آید که نسبت به یک واقعه ای که همگان می گویند خیلی مهم است، ما هیچ احساسی نداریم
می دانیم واقعه ی بزرگی است، می دانیم روز مهمی است، اما ما احساس خاصی نداریم، برخی اوقات هم از این وضعیت خود راضی نیستیم
مثلاً روز شهادت یکی از معصومین علیه السلام است، اما غمی که مثلا برای از دست رفتن یکی از اقوام دورمان در ما به وجود می آید، در آن روز اصلاً وجود ندارد، گاهی حتی 1 درصد آن هم وجود ندارد
یکی از راه هایی که برخی علمای اخلاق برای حل این مشکل پیشنهاد می کنند، ایجاد انس و الفت با آن واقعه است
حقیقت این است که اگر ما تمام روزهای سال را در غفلت نسبت به امام معصوم زندگی کنیم، قاعدتاً نمی توانیم در یک روز خاص، به طور ناگهانی در خود حالت ویژه ای ایجاد کنیم، اگرچه خداوند متعال از سر لطفی که به ما دارد، محبت اهل بیت را در جان ما قرار داده است، اما خودمان هم باید با غفلتمان مبارزه کنیم، چون غفلت همچون حجابی می ماند که مانع تابش نور می شود
اکنون سؤال اینجاست که چگونه در خودمان انس و الفت ایجاد کنیم؟
پاسخ کوتاه این پرسش این است که اگر سعی کنیم به هر روش معقول، رابطه مان را با آن موضوع بیشتر کنیم، به مرور زمان، الفتی نیز در ما ایجاد می شود

در این ایام روز شهادت امام صادق علیه السلام قرار دارد
اگر در طول سال برای شهادت ایشان پیراهن سیاه بپوشیم، برای ولادت آن بزرگوار، اظهار شادی کنیم، گاهی چند خط در مورد زندگی شان بخوانیم، چند روزی بک گراند کامپیوترمان را مذهبی کنیم، تم موبایلمان را مذهبی کنیم، ماهی چند حدیث از ایشان مطالعه کنیم، قابی از یک حدیث بر دیوار خانه یا محل کارمان نصب کنیم و به طور کلی خودمان را با این موضوع الهی درگیر کنیم، کم کم حجاب های گذشته برطرف می شود، نور الهی می تابد و آن حالت عاشقانه ای که باید باشد، کلید می خورد

اینجا کلیک کنید