عزاداری چرا و چگونه؟
از نظر دلالت و محتوای اینروایات نیز کمتر توصیهای را میتوان یافت که تا این اندازه مورد تحسین و مستوجب پاداش تلقی شده باشد. برای نمونه به احادیث متعدد و معتبری باید اشاره کرد که تعیین پاداش ریزش اشک به یاد امام حسین (علیهالسلام) را تنها بر خدا میداند و البته تأکید میکند که خداوند به کمتر از بهشت راضی نخواهد شد. همچنین روایاتی که میگوید هرکس شعری درباره حسین (علیهالسلام) بسراید و گریه کند، بهشت بر او واجب میشود؛ همانگونه که اگر شعری بگوید و بگریاند یا تباکی کند، بهشت جایگاه وی خواهد بود.
حتی در روایتی از امام صادق (علیهالسلام) نقل شده است که «برای هر کاری (اندازهای از) پاداش است مگر اشک ریختن بر ما» که پاداش آن اندازه ندارد و همان حضرت فرمود: «در روز قیامت زیارتکنندگان حسین (علیهالسلام) برتری خاصی بر دیگران دارند و آن این است که 40 سال قبل از همه مردم و در حالیکه آنان هنوز گرفتار حساب هستند، به بهشت وارد میشوند.»
فلسفه عزاداری و حکمت و لزوم آن
اینک
جای پرسش است که این همه تأکید و آن همه وعده پاداش به چه دلیل است؟ چگونه
میتوان گریه (بکاء) یا حتی گریهنمایی (تباکی) بر امام حسین
(علیهالسلام) را موجب دخول قطعی در بهشت دانست و حال آنکه افزون بر
احادیث فراوان، حتی آیاتی از قرآن کریم نیز به صراحت دلالت بر آن دارند که
ورود به بهشت پیچیده در سختیها و دشواریها است. قرآن با شگفتی از
مدعیان میپرسد:
«آیا
پنداشتهاید که داخل بهشت میشوید، در حالیکه هنوز سرگذشت آنها که پیش از
شما بودند بهسراغ شما نیامده است؟ به آنها سختی و زیان رسید و به تزلزل
افتادند تا آنجا که پیامبر و مؤمنان همراهش گفتند: یاری خدا کی میرسد؟»
از نظر قرآن «بهشت منزلگاه کسانی است که (همواره) از جایگاه خدای خویش
بیمناکند و خود را از هوسهای نفس باز میدارند»
چگونه
میتوان پذیرفت که کسانی با یک عمر جهاد و ایثار تضمین برای ورود در بهشت
نداشته باشند،






مجبور
به استفاده از ارتش شد. شاه به دليل آگاه نبودن به عمق نارضايتي مردم بر
اين نارضايتي ها دامن زد و حرکت مردم را به استهزا گرفت به طوري که در
مصاحبه مطبوعاتي روز 23 ارديبهشت 1357 در مورد اوضاع بحراني ايران گفت:
«اين شورش ها را دو گروه تجزيه طلبان و سياسيون قديمي رهبري مي کنند